มีผู้หญิงคนหนึ่ง เธออย ากลืมอดีตอันแสนเล วร้า ยเจ็ บช้ำ อย ากที่จะลบ ออกจากความทรงจำของเธอ
และไม่ว่าจะทำยังไง มันก็ลืมไม่ได้ จึงทำให้ชีวิตของเธอ ต้องระทม ทุ กข์ อยู่ทุกวี่วัน
และแม้ปัจจุบันนี้ เธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนนั้น แต่เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมานั้น
แต่ถ้าเธอ เผลอไปคิดถึงมันทีไร ก็ทำให้ต้อง ป วดร้า วใจ ในทุกครั้งไป “อดีตที่ผ่านมาของเรา
เสมือนรอยด่ างพร้อย ของชีวิต หากสามารถลืมอดีตได้ เหมือนกับว่าไม่เคยมีเรื่องใดๆ เกิดขึ้นกับเรามาก่อน ชีวิตของเราคงจะดี คงจะมีความสุข”
เธอรำพึงรำพันกับตนเอง “หากว่าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่มแล้ว ลืมเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาได้
เหมือนดั่งใน นิทาน ก็คงจะดีเหมือนกันนะ” และเพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้า จึงได้พูดกับเธอคนนี้ว่า
“ได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนา อยู่หนึ่งท่านนะ สามารถช่วยผู้ตกทุ กข์ได้ย ากได้ ท่านอาจจะมีน้ำลบอดีตก็เป็นได้นะ
ลองเดินทางไป เพื่อให้ท่านนักพรต ช่วยเหลือสิ” และต่อมาเธอจึงตัดสินใจไปยัง เขาปัญญายุทธ
หญิงสาว “ประทานโทษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ยเซียง อยู่หรือไม่คะ”
นักพรต “ก็ข้าเอง มาหาข้า มีเรื่องอันใด” ท่านเอ่ยด้วย ความเมตตา
หญิงสาว “คารวะท่านนักพรต ข้าน้อยทุ กข์ใจมาก จากอดีตที่ไม่อาจลืมได้ แม้จะพย าย ามลืมก็ไม่อาจลืมได้เลย”
นักพรต “หากว่าเป็นอดีตที่เล วร้า ยแค่ไหน แต่วันเวลาผ่านไป แล้วเหตุใดจึงทำให้แม่นางทุ กข์ใจอยู่อีกรือ”
หญิงสาว “เพราะอดีตครั้งนั้น เป็นเหมือนรอยด่ างพร้อย ที่คอยย้ำให้นึกถึง แต่เรื่องเดิม ๆ อยู่ตลอดเวลา
แม้ปัจจุบันจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่เมื่อนึกถึงอดีตที่เล วร้า ย ก็ทำให้ความสุขนั้นหายไป”
หญิงสาว เธอคุ กเข่า ลงแล้ว เธอได้พูดต่อไปว่า..
หญิงสาว “ทุกข์ มากจริงๆ ท่านนักพรตพอมีทางช่วย ได้ไหม”
นักพรต “แม่นางเอ๋ย จงโปรดยืนขึ้นก่อน แล้วตามข้ามาเถิด” เฉินกุ้ยเซียงให้หญิงสาว
ไปที่โต๊ะแล้ว ได้นำกาน้ำ กับถ้วยออกมาซึ่ง และก็ถ้วยใบนั้นมีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
นักพรต “แม่นาง เจ้าจงโปรด ดื่มน้ำ ในถ้วยนี้ด้วยเถิด”
หญิงสาว “นี่คือ น้ำ ลืม อดีต อย่างนั้นหรือ”
นักพรต “หากเจ้าเรียกเช่นนั้น ย่อมได้” หญิงสาวหยิบถ้วยน้ำ มาดื่ม ด้วยความที่ดีใจ ด้วยความหวังว่าจะลืมอดีตได้
แต่พอน้ำในถ้วยนั้น ได้สัมผัสกับปาก ของหญิงสาว ก็ต้องรีบวางถ้วยใบนั้นลงเพราะน้ำที่ดื่ม มีรถเค็ม
หญิงสาว “นี่ท่านนักพรต เอาน้ำอะไรมาให้ ดื่ม เหตุใดรสชาติเค็ม เช่นนี้”
นักพรต “ต้องขอโท ษด้วย อย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงสักนิดนะ เผื่อรสชาติจะดีขึ้นนะ”
นักพรต “แม่นางลองดื่มดู ว่ารสชาติดี ขึ้นบ้างหรือยัง”
หญิงสาว “ดีขึ้นแล้วค่ะ รสชาติพอได้ แต่ยังมี เค็มอยู่บ้างค่ะ”
นักพรต “เช่นนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไป ในถ้วยอีกนะ “
หญิงสาว “น้ำในถ้วยนี้ มีรสจืด ไม่หลงเหลือ ความเค็มแล้วค่ะ ดื่มได้สบายเลยล่ะ” ทันใดนั้น หญิงสาวก็เข้าใจได้ทันที
นักพรต “ความทรงจำ อดีตที่แสนเล วร้า ย ก็เหมือนดั่งเกลือ ในน้ำที่มีรสเค็ม อาจทำให้มิอาจ ดื่มได้
แต่หากเราหมั่นเติม สิ่งดีๆ ลงไป เหมือนเราเติมน้ำเปล่า มันก็ทำให้ น้ำที่มีรสเค็มค่อยๆ จางลง
จนเราสามารถดื่มกิน อย่ างมีความสุขได้ แค่เจ้าหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ เพิ่มอีก
ก็จะทำให้อดีตอันแสนเล วร้า ย ลดลงไปเองนั่นแหละ ถึงมันจะยังอยู่ก็ตาม มันไม่สามารถ
สร้างความทุ กข์ใจ ให้กับเราได้อีกหรอกนะ เพราะมันเจือจาง ไปแล้ว”
ขอขอบคุณ bangpunsara
