
สังคมสมัยนี้ เ บื่ อ ม า ก มันยิ่งเริ่มอยู่ย ากขึ้นทุกวัน ในช่วงนี้ หลายท่านอาจได้ข่ าว จากคนที่รู้จักหลายคน ล า อ อ ก จากงานเยอะมาก
โดยเฉพาะ ในคนที่อายุประมาณ 50 ลูกเรียนจบ มีงาน พอหมดภาระ หนี้สิน
ก็ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้จะ ตั ด ช่ อ ง น้อย แต่พอตัว แต่คนส่วนใหญ่เท่าที่สนทนากัน คือคำว่า เ บื่ อ คำนี้เป็นหลัก
เ บื่ อ ระบบ เบื่ อ ตัวชี้วัด มากมาย ทั้งๆที่ผลลัพธ์ปลายทาง เห็นกันจะๆ สร้างตึกเท่าไหร่ ไม่เคยพอคนไ ข้
ยังล้นเช่นเคย แปลว่าภาวะสุขภาพไม่ได้ดีขึ้น เหมือนภาพที่สร้างไว้ แต่เงินกับคน ดันจำกั ดมีแต่น้อยลงไปเรื่อยๆ
แล้วก็ แค่สั่งด้วยประโยค อุดมการณ์ขั้นสูงสุดเก๋ๆ แต่กินไม่ได้ การทำงาน ไม่ต้องพูด ถึงเรื่องเงิน
เบื่อคนร่วมงาน วุฒิภาวะไม่มี อาวุโสไม่สน บางคนแค่หัวโขน ในวิชาชีพ นึกว่าจะ ด่ า จะโวยยังไง
ก็ได้ขอถ่ายทอดคำพูดจริงๆ ให้ฟังละกันตัวคุณ จ่ายเงินเดือนให้ตู เหรอถึงมาวีน คิดว่าตนเป็นนายจ้างหรือยังไง
เบื่อ ความยุติธรรม ต่อให้คิดมา ระบบสุดยอดเกณฑ์ชัดเจนขนาดไหน สุดท้ายก็เป็นแบบเดิม คือ กลายเป็นซับซ้อนซ่อนเงื่อน รักใครชอบใคร
ก็ให้คนนั้น เยอะอยู่ดีเบื่ อความเหลื่ อมล้ำ อวยกันเข้าไป กลั วเด็ ก ใหม่ลาออก ไม่ต้องสนใจตรรกะ ทำไมคนมาทีหลัง
เงินเดือนเกินคนทำงานมาเป็นสิบปีล่ะ พอเงินมันล้ำหน้ากว่า เด็ กมันไม่สนหรอกประสบการณ์
มันคิดว่าตนเองแน่ ทีคนเก่านี่จะไปไหนก็ช่างใช่มั้ย ถ้าไม่พอใจก็ออกไปสิจะ ได้ไม่ต้องจ่ายค่าเออรี่ อย่างว่าแหละโลกนี้คนดีอยู่ย าก
ขอขอบคุณ postnet