(เตือนสติได้เสมอ) คนเราแม้เลี้ยงดีแค่ไหน มันก็เชื่อใจไม่ได้หรอก

เรื่องสอนใจ เตือนสติคนได้ดีมาก ฉะนั้นแล้ว มาฟังเรื่องเล่าสะท้อนใจ เกี่ยวกับเรื่องหม าๆ คนๆ

เรื่องมีอยู่ว่า ในซอยบ้าน มันจะมีหม าตัวนึง ซึ่งก็คงไม่ค่อยชอบขิ้หน้าผมมากนัก

และทุกครั้ง ที่ผมเดินผ่านหน้าบ้านมันและมันก็จะเห่ าและยังกระโจน ใส่ประตูเหล็กนั้น

เหมือนกับว่า ผมนั้นไปทำอะไรให้มัน เพราะเวลาผมไปซื้อของหน้าปากซอย ผมเคยเล่าให้พ่อ

ว่ามัน “ไม่กล้าไป กลั วหม า” และพ่อยังบอกกับผมว่า ไม่ต้องกลั วเลยนะ เพราะหม าที่ดุที่สุด

ให้ลูกชิ้นมันประจำ ให้มันทุกวันๆ สักวันมันก็จะเชื่อง และนับแต่วันนั้นมาถึงวันนี้

ผมเองก็เจียดเงิน 5 บาท ซื้อลูกชิ้นสักหนึ่งไม้ ผมกินสองลูก และที่เหลือแบ่ งหม า

2 ลูกทุกวัน และในช่วงแรกๆ มันก็แทบจะกระโ ด ด กั ด มือผม เพราะถ้าไม่มีประตูเหล็ก

ไม่อย ากจะคิดเลย ว่ามือคงขๅดไปแล้ว และวันเวลาผ่านไปไม่นาน มันไม่เห่ าผมอีกแล้ว

มันแค่กระดิกหาง รอผมทุกเย็น และมันมีอยู่วันหนึ่ง เจ้าของบ้านปิดประตูไม่สนิท

ทีนี้มันก็เลยวิ่งกระดิกหางมาหาผม เล่นกับผมสนุกสนาน ตั้งแต่ตอนนั้นเราเป็นเพื่อนกัน

และวิ่งเล่นกันมาเรื่อยๆ พอผมโตมา ผมจึงนึกถึงคำพ่อสอนเอาไว้ คำที่ว่า หม าดุ ๆ

เราหยิบยื่นไมตรีมอบความเป็นมิตรให้มัน แม้จะดุแค่ไหนก็กลายเป็นเชื่อ ง

แต่กับคนนี่สิ ต่อให้เราดีกับเขาขนาดไหน จริงใจกับเขาแค่ไหน เลี้ยงอาหารดีขนาดไหน

มันก็ยังหั กหลังเราได้ และลูกชิ้นไม่กี่ไม้ มันซื้อใจหม าได้ทั้งชีวิต กับคนต่อให้เลี้ยง

ดีแค่ไหน เขาก็เชื่อใจได้ไม่เต็มร้อย เพราะหม าที่ว่าดุยังไม่น่ากลั ว เท่าใจคน จำไว้นะ

ขอบคุณ คิดกลับด้ าน